World Travel Awards @ Sandals Antigua!

Donderdag was er paniek in de tent! Ik was aan het werk en het was tegen zessen. En opeens komen er allemaal telefoontjes binnen van gasten die geen water meer hebben. Wanneer er een klacht binnenkomt, moet je dat opschrijven in het logboek; kamernummer, klacht, tijd ontvangen, ontvangen door, doorgegeven aan, tijd doorgegeven. Dus ik alles braaf opschrijven, tot het er wel heel veel blijken te zijn en ik kijk een keer mijn collega’s aan; “Ja, de waterdruk is laag. Ze hebben een tweede (tank?) aangezet, maar die moet eerst op gang komen voor de hoge druk.” En de klachten bleven maar stromen. En de ene gast is er heel vriendelijk onder en als het vanavond maar weer terug is, is het helemaal prima. En de andere gast is loeiend omdat hij nou niet meer op tijd kan komen voor het eten.. Toen het zeven uur was, was ik blij dat ik vrij was en niet meer in het Engels hoefde uit te leggen wat er aan de hand was, omdat ik het in het Nederlands al amper uit kan leggen.

Vrijdags ben ik eerst met Rianne naar de stad geweest om te checken of mijn telefoon alweer klaar was en helaas.. Niet. Er moest iets besteld worden en dat was er nog niet, volgende week zei hij. Vandaag (donderdag 19e) heeft mijn huisgenoot gecheckt en is die nog niet klaar.. Morgen die vent maar eens even stalken. Dat heeft onze dag niet verpest die vrijdag, we hebben even het Antigua shoppen ontdekt, mooie schoentjes gekocht voor de World Travel Awards. En toen moesten we weer terug want Rianne moest werken. Toen ben ik in mijn eentje, ja helaas, in mijn eentje naar het strand gegaan. Moest toch iets. En toen heeft een collega van de afdeling Watersports mij leren zeilen op een catamaran. Nu kan ik de andere interns weer leren zeilen!

Zaterdagavond was de World Travel Awards in Sandals Antigua (Google maar voor de gene die nieuwsgierig zijn). De Grammy’s in de travel industry. Een hele happening dus. En wij, als interns, mochten daar ook bij helpen! Alle meiden in mooie, elegante jurken en toen mochten we alle gasten ontvangen, naar de registratietafels begeleiden en later naar hun tafels begeleiden. Viel dat even tegen. Ik had verwacht, omdat het de Awards voor Caribbean én Noord-Amerika was, dat er een heleboel Amerikanen zouden zijn. Maar er waren eigenlijk best wel veel mensen van alleen Antigua zelf. Het zag er allemaal wel spectaculair uit, maar toen het eenmaal begon, bleek niet alles beste kwaliteit te zijn. De microfoon was op de sommige plekken niet te verstaan en de optredens waren ook niet beste. Toch niet zo spectaculair als de echte Grammy’s dus. Maar we hebben het begin wel meegemaakt, want na een tijdje deden onze voeten zo zeer van de nieuwe hakken dat we wel graag naar huis wilden.

Na de Awards ben ik nog even met Rianne naar Putters geweest en hebben het daar nog gezellig gehad. Op een moment kwam er een vrouw op ons af en die vroeg hoe het ging en ging zo in de Nederlandse taal verder! Verrassing. Ze bleek van Curaçao te komen en zoekt altijd de Nederlandse interns op om haar Nederlands een beetje goed te houden.

Zondag hadden we voor de Club Sandals gasten een speciale ‘wine evening’, met verschillende wijnen, kaasjes en fruit. “Helaas” was er een kleine opkomst, met om vijf uur één koppel, dat na een tijdje weer weg ging. Waarna wij zelf aan de wijn, kaas en fruit gingen. Er later nog twee koppels kwamen en we daarna weer zelf van de ‘wine evening’ konden genieten. Die activiteiten bevallen me wel.

Rianne en ik hebben ook eindelijk een opdracht gekregen voor school gekregen om te maken terwijl we hier zijn. Begonnen we met een organogram maken voor de gehele organisatie, kwamen ze aan met een veiligheidsplan voor alle kamers (373 kamers met 25 soorten) en publieke gelegenheden. En krijgen we er nog eentje bij, omdat wij van Facility management zijn, een inventarisatielijst maken van alle individuele kamers. Daar zijn we wel even zoet mee.

Woensdagavond ben ik weer naar SSG geweest, na lang twijfelen tussen wel en niet gaan, uiteindelijk toch maar gegaan. Want als ik straks in de afdeling bar en restaurant zit, dan kan ik SSG wel schudden, vanwege mijn werktijden. Mooi jurkje aangedaan, helaas vergeten foto’s te maken in alle haast. En daar gingen we. Er waren veel gasten en ik ken nu ook wat meer aangezien veel terugkerende gasten een kamer bij de Club Sandals hebben en ik ze dan incheck en ze bij ons komen voor vragen en opmerkingen. Na een kort praatje met een ouder koppel, was het weer tijd voor de voorstelronde van de medewerkers en eenmaal bij mij aangekomen; “This is G.” (zo noemen ze me tegenwoordig, veel makkelijker). En ze doet er nog een schepje bovenop; “ik heb een leuk verhaaltje over haar, waarom we haar G noemen. Want haar echt naam kunnen wij niet zeggen. G, kom hier en zeg je naam.” Ik heb inmiddels een naam plaatje met ‘Gerlinde’, dus Geertje is eigenlijk verleden tijd. Maar ze vinden die naam zo bijzonder, hij komt steeds weer terug.
Ook een collega van de Club Sandals stelt me elke keer voor aan de gasten als G, maar vraagt dan elke keer weer of ik mijn ‘moeilijke’ naam weer even wil zeggen.

Toen aan tafel en dit keer weer met twee Amerikaanse jongere koppels, wat ook weer gezellig was en lekker eten. Spek, aspergesoep, zalm en chocoladecake dit keer! En daarna nog de gasten van de andere interns ontmoet en we zijn na het eten nog even blijven hangen op het resort voor de show die de afdeling entertainment had voor de gasten. Dans en zang, het was prachtig. Hoop alleen wel dat ik niet hoef te zingen wanneer ik in entertainment moet werken.

En voor de mensen die het foto’s bekijken niet voor elkaar krijgen: je moet de link selecteren en dan kopiëren in de adresbalk (waar je bijvoorbeeld in typt als je naar google.nl wil). Dan kom je vanzelf in mijn foto album en kun je alle foto’s bekijken. Hier de link nog een keer:
https://picasaweb.google.com/106313692129243691791/9September2013

En ik blijf het herhalen: reacties zijn heel welkom 